- köklü-budaqlı
- sif.1. İri, böyük, inkişaf etmiş, yoğun və qollu-budaqlı. Köklübudaqlı qarağac. Köklü-budaqlı çinar. // zərf mənasında. Kökü və budaqları ilə birlikdə; tamamilə. Maşınla ağacları; Tamam köklübudaqlı çıxardırlar. Orda sən; Cərgə ilə əkərsən. M. R..2. məc. bax köklü 3-cü mənada. Köklübudaqlı ailə. – Meşinov bu rayonda hər kəsi gəldi-gedər hesab edər, yalnız özünü köklübudaqlı bir adam sayardı. S. R..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.